Alexander de Grote
Alexander de Grote werd geboren op 365 v. Chr. in Pella als zoon van de Macedonische koning Philippus II en koningin Olympias. Volgens een legende die ontstond na zijn bezoek aan Egypte, werd hij niet verwekt door Philippus II, maar door Zeus. Alexander zou zich "zoon van Zeus" laten noemen. Maar dat berust op een verspreking: In de Oudheid geloofde men sterk in orakels. Alexander ging naar de orakelpriester van het Amon-heiligdom in Egypte en daar sprak de orakelpriester hem aan met "O paidios" in plaats van "O paidion" ("mijn zoon"). Alexander begreep dit als "O pai Dios" wat "zoon van Zeus" betekent.
In dat jaar versloeg Philippus, Alexanders vader, een Griekse leger (alle Griekse poleis verenigd!) te Chaeronea. (Kijk hier even naar de Leeuw van Chaeronea.)
In deze veldslag vocht Alexander ook mee.Hij had de leiding over de linkervleugel van de Macedonische ruiters.
De jongeman etaleerde zijn militair doorzicht, doorbrak de gelederen van de Griekse tegenstander en verpletterde zijn vijand.
De ondergeschikten van Alexander waren wild enthousiast over hem en noemden hem zelfs al koning.
336 Philippus gaf aan de Griekse poleis een gedeeltelijke onafhankelijkheid; ze mochten hun eigen beslissingen nemen maar de poleis bleven wel een onderdeel van het Macedonische rijk. Niettegenstaande deze gunstmaatregelen werd Philippus door een officier, Pausanias, om onbekende redenen vermoord.
Op 20-jarige leeftijd werd Alexander tot nieuwe koning gekroond.
Hij was niet de enige troonpretendent maar hij had de steun van het leger en versloeg zijn concurrenten.
De nieuwe koning van Macedonië trok in dat jaar ten strijde tegen de Perzen.
Met zijn leger van Macedoniërs en Grieken zou hij een 11-jarige veldtocht ondernemen waarbij geheel Perzië werd doorkruist en veroverd.
Alexander had het bevel over 30.000 voetsoldaten en 5.000 ruiters; 14.000 ervan waren Macedoniërs, 7.000 Grieken.
In hetzelfde jaar had hij nabij Granicus zijn eerste grote oorlog tegen de Perzen. In deze veldslag versloeg hij hen voor een eerste keer.Dit was toch wel een verrassing omdat zijn leger een zeer duidelijke numerieke minderheid had.
In dat jaar versloeg Philippus, Alexanders vader, een Griekse leger (alle Griekse poleis verenigd!) te Chaeronea. (Kijk hier even naar de Leeuw van Chaeronea.)
In deze veldslag vocht Alexander ook mee.Hij had de leiding over de linkervleugel van de Macedonische ruiters.
De jongeman etaleerde zijn militair doorzicht, doorbrak de gelederen van de Griekse tegenstander en verpletterde zijn vijand.
De ondergeschikten van Alexander waren wild enthousiast over hem en noemden hem zelfs al koning.
336 Philippus gaf aan de Griekse poleis een gedeeltelijke onafhankelijkheid; ze mochten hun eigen beslissingen nemen maar de poleis bleven wel een onderdeel van het Macedonische rijk. Niettegenstaande deze gunstmaatregelen werd Philippus door een officier, Pausanias, om onbekende redenen vermoord.
Op 20-jarige leeftijd werd Alexander tot nieuwe koning gekroond.
Hij was niet de enige troonpretendent maar hij had de steun van het leger en versloeg zijn concurrenten.
De nieuwe koning van Macedonië trok in dat jaar ten strijde tegen de Perzen.
Met zijn leger van Macedoniërs en Grieken zou hij een 11-jarige veldtocht ondernemen waarbij geheel Perzië werd doorkruist en veroverd.
Alexander had het bevel over 30.000 voetsoldaten en 5.000 ruiters; 14.000 ervan waren Macedoniërs, 7.000 Grieken.
In hetzelfde jaar had hij nabij Granicus zijn eerste grote oorlog tegen de Perzen. In deze veldslag versloeg hij hen voor een eerste keer.Dit was toch wel een verrassing omdat zijn leger een zeer duidelijke numerieke minderheid had.
Vechten tegen Darius
Rond 333 kwam al de beslissende veldslag tegen de Perzen.
Nabij de stad Issus vond er een grote clash tussen de twee aartsvijanden plaats.
Het Perzische leger werd voor het eerst aangevoerd door de koning zelf, nl. Darius III.
Alexander de Grote versloeg het leger alhoewel hij alweer in een numerieke minderheid
was (waarschijnlijk 10 tegen 1).
Niettegenstaande deze minderheid hield Alexander toch reservetroepen achter de hand
wat een primeur voor de militaire (tactieken) geschiedenis was.
De Perzische koning werd echter niet gevangen omdat hij met een deel van het leger kon ontsnappen en de Macedonische koning weinig moeite deed om hem te achtervolgen.
Het Perzische kamp daarentegen viel wel in Alexander zijn handen.
Wanneer hij Darius zijn tent betrad en al de luxe (bv. gouden baden, zijden tapijten,…) aantrof, moet hij gezegd hebben: “Zo dit betekent koning zijn.”
De waarde van al deze voorwerpen zou ongeveer 3000 gouden talenten geweest zijn.
(huidige waarde: ca. 1,2 miljard euro)
Vanaf 333 tot 330 doorkruist Alexander de Grote het westelijk deel van het Perzische rijk. Hij voert kleine veldslagen en verovert Egypte waarbij hij tot nieuwe farao wordt gekroond.
Rond deze tijd naderde het einde van Darius regeerperiode vermits Alexander besloot om Darius te achtervolgen en gevangen te nemen.
Hij achtervolgde de Perzische heerser gedurende 13 dagen met zijn snelste troepen.
Darius zijn troepen waren ondertussen al gereduceerd tot 6000 soldaten en 3000 ruiters.
De Pers kwam echter niet in handen van de Macedoniër omdat hij vermoord werd door een lokale bestuurder, nl. Bessus.
Alexander vond zijn lichaam en begroef hem met de grootste eer van een Perzische koning.
Dit betekende echter wel dat Alexander de nieuwe koning van het Perzische rijk werd.
Nabij de stad Issus vond er een grote clash tussen de twee aartsvijanden plaats.
Het Perzische leger werd voor het eerst aangevoerd door de koning zelf, nl. Darius III.
Alexander de Grote versloeg het leger alhoewel hij alweer in een numerieke minderheid
was (waarschijnlijk 10 tegen 1).
Niettegenstaande deze minderheid hield Alexander toch reservetroepen achter de hand
wat een primeur voor de militaire (tactieken) geschiedenis was.
De Perzische koning werd echter niet gevangen omdat hij met een deel van het leger kon ontsnappen en de Macedonische koning weinig moeite deed om hem te achtervolgen.
Het Perzische kamp daarentegen viel wel in Alexander zijn handen.
Wanneer hij Darius zijn tent betrad en al de luxe (bv. gouden baden, zijden tapijten,…) aantrof, moet hij gezegd hebben: “Zo dit betekent koning zijn.”
De waarde van al deze voorwerpen zou ongeveer 3000 gouden talenten geweest zijn.
(huidige waarde: ca. 1,2 miljard euro)
Vanaf 333 tot 330 doorkruist Alexander de Grote het westelijk deel van het Perzische rijk. Hij voert kleine veldslagen en verovert Egypte waarbij hij tot nieuwe farao wordt gekroond.
Rond deze tijd naderde het einde van Darius regeerperiode vermits Alexander besloot om Darius te achtervolgen en gevangen te nemen.
Hij achtervolgde de Perzische heerser gedurende 13 dagen met zijn snelste troepen.
Darius zijn troepen waren ondertussen al gereduceerd tot 6000 soldaten en 3000 ruiters.
De Pers kwam echter niet in handen van de Macedoniër omdat hij vermoord werd door een lokale bestuurder, nl. Bessus.
Alexander vond zijn lichaam en begroef hem met de grootste eer van een Perzische koning.
Dit betekende echter wel dat Alexander de nieuwe koning van het Perzische rijk werd.
Alexander zijn dood
Alexander maakte plannen voor veldtochten naar het Arabische schiereiland en tegen Carthago, maar op 11 juni 323 v.Chr. stierf hij op 32-jarige leeftijd in het paleis van Nebukadnezar II in Babylon aan een plotselinge koorts. Mogelijk is dat Alexander, die voor hij deze laatste keer Babylon binnentrok, verbleef in een kamp in de moerassen rond Babylon, een aandoening aan zijn longen heeft opgelopen. Dit zou hebben geresulteerd in een longontsteking, die hem fataal is geworden. Voor de theorie van de longontsteking pleit ook het feit dat Alexander enige tijd daarvoor een pijl in zijn borstkas had gekregen bij de verovering van een stad. Alexander was zelf met maar drie anderen als eerste over de muur geklommen om de stad te veroveren en had daarbij de verwonding opgelopen. Daarvan leek hij te zijn genezen, maar het is mogelijk dat zijn longen toch een zwakke plek waren gebleven.
Rond Alexanders dood zijn veel raadsels, waarvan sommigen aan de legendevorming van Alexander als god hebben bijgedragen. Zo is er het verhaal dat de balsemers van zijn lichaam pas dagen na zijn dood, terwijl de generaals vochten over de erfenis van Alexander, bij zijn lichaam kwamen. Maar dat dit vreemd genoeg, in het zeer warme Babylon, niet aan het ontbinden was. Indien Alexander een tijd schijndood is geweest, of in coma lag, zou dat verklaren waarom het ontbindingsproces nog niet in gang was gezet. De veer die voor Alexanders mond was gehouden om te kijken of hij nog ademhaalde, had niet bewogen. Maar als hij bijvoorbeeld een longontsteking heeft gehad, kan zijn ademhaling zeer oppervlakkig en moeilijk waarneembaar zijn geweest. Het goddelijke is dus in twijfel te trekken, naar alle waarschijnlijkheid was het een gebrek aan medische kennis van die tijd.
Hij werd gebalsemd en zijn lijk zou naar Macedonië vervoerd worden voor de begrafenis. Onderweg maakte Ptolemaeus I Soter zich meester van het lijk en voerde het naar Egypte. Hij begroef het lijk voorlopig in Memphis. Nadien zette hij het lijk bij in een gouden graftombe te Alexandrië. Ptolemaeus III liet het goud omsmelten om er munt uit te slaan en verving de gouden tombe door een tombe uit albast. Pompeius, Julius Caesar en Augustus zouden de tombe bezocht hebben en de laatste zou toen hij het lijk kuste per ongeluk de neus ervan afgebroken hebben. Caligula zou zelfs het kuras uit het graf hebben geroofd. Later werd de tombe gesloten en zijn laatste rustplaats is nog altijd niet gevonden.
Rond Alexanders dood zijn veel raadsels, waarvan sommigen aan de legendevorming van Alexander als god hebben bijgedragen. Zo is er het verhaal dat de balsemers van zijn lichaam pas dagen na zijn dood, terwijl de generaals vochten over de erfenis van Alexander, bij zijn lichaam kwamen. Maar dat dit vreemd genoeg, in het zeer warme Babylon, niet aan het ontbinden was. Indien Alexander een tijd schijndood is geweest, of in coma lag, zou dat verklaren waarom het ontbindingsproces nog niet in gang was gezet. De veer die voor Alexanders mond was gehouden om te kijken of hij nog ademhaalde, had niet bewogen. Maar als hij bijvoorbeeld een longontsteking heeft gehad, kan zijn ademhaling zeer oppervlakkig en moeilijk waarneembaar zijn geweest. Het goddelijke is dus in twijfel te trekken, naar alle waarschijnlijkheid was het een gebrek aan medische kennis van die tijd.
Hij werd gebalsemd en zijn lijk zou naar Macedonië vervoerd worden voor de begrafenis. Onderweg maakte Ptolemaeus I Soter zich meester van het lijk en voerde het naar Egypte. Hij begroef het lijk voorlopig in Memphis. Nadien zette hij het lijk bij in een gouden graftombe te Alexandrië. Ptolemaeus III liet het goud omsmelten om er munt uit te slaan en verving de gouden tombe door een tombe uit albast. Pompeius, Julius Caesar en Augustus zouden de tombe bezocht hebben en de laatste zou toen hij het lijk kuste per ongeluk de neus ervan afgebroken hebben. Caligula zou zelfs het kuras uit het graf hebben geroofd. Later werd de tombe gesloten en zijn laatste rustplaats is nog altijd niet gevonden.